Achtergrondinfo
Onze hersenen bestaan uit miljoenen, nee miljarden zenuwcellen(=neuronen). Deze zenuwcellen hebben uitlopers om contact te maken met uitlopers van andere zenuwcellen, zodat er informatie doorgegeven kan worden.
Zenuwcellen zijn te prikkelen; ze kunnen zenuwprikkels, dit is informatie, verder doorgeven, ze kunnen ook informatie ontvangen en op de verkregen informatie actie ondernemen. B.v. er komt informatie binnen dat uw hand ietwat te warm wordt, omdat u die tegen de kachel houdt; de zenuwcel die deze informatie krijgt, stuurt deze informatie door naar de spieren, die zorgen dat u de hand van de kachel afhaalt
Dit is een voorbeeld van informatie en actie welke verloopt via het ruggemerg, waarin ook zenuwcellen liggen. Als de zenuwcellen geprikkeld worden,ontstaan er kleine stroompjes, wisselend in frequentie. Stroompjes op dezelfde frequentie vormen een hersengolf. Frequentie is een begrip uit de natuurkunde en staat voor “aantal trillingen per seconde”.
De frequentie van hersengolven heeft te maken met een bepaalde staat van bewustzijn: b.v. in slaap zijn er hersengolven te meten met een frequentie van 1 tot 4 Hertz (de z.g. delta golven), in ontspannen en bewuste toestand, de stand-by modus van de hersenen, zijn er golven met een frequentie van 8-12 Hertz (de z.g. alpha golven) terwijl bij een toestand van gerichte, selectieve aandacht, vooral hersengolven met een frequentie van 13-20 Hertz (z.g. beta golven) voor zullen komen.
In de hersenen liggen zenuwcellen georganiseerd in omschreven gebieden: delen die zorgen voor het zien, delen die zorgen voor het gehoor, delen waar het gevoel van elk specifiek lichaamsdeel gelokaliseerd is en ga zo maar door. De organisatie van alle waarnemingen, interpretaties en reacties hierop vergt een immens groot netwerk van zenuwverbindingen. En dat is voornamelijk gelegen in onze hersenen.
Je kunt er stil van worden als je beseft hoe ingenieus dat netwerk gemaakt is met, zo leert de neurofeedback , een reparateur all-in!
Door de grote hoeveelheid informatie die op ons afkomt (via media, studie, internet, gebeurtenissen) in ons leven, zijn onze hersenen erg druk om alles te verwerken en op een goede plaats “op te slaan”. Vaak worden alle prikkels die de hersenen bereiken als even belangrijk ervaren, worden hoofdzaken niet goed meer van de bijzaken onderscheiden. Het op orde houden van de informatie, het goed opbergen, verdwijnt.
De stapel informatie groeit, wordt onoverzichtelijker, het wordt voller in het hoofd. Met behulp van neurofeedback krijgen de hersenen meer overzicht over alle informatie, wordt er uit wanorde weer orde gemaakt.
Eigenlijk is het te vergelijken met de defragmentatie van de harde schijf van de computer, al voldoet het zeker niet om onze hersenen met een computer te vergelijken.